Xρόνια Προστατίτις

ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΙΤΙΣ

Τι  είναι  ή  χρόνια  Προστατίτις
Είναι  φλεγμονή του προστάτη αδένα με κύρια αιτία την λοίμωξη  από μικρόβια και με δεδομένο επακόλουθο την δημιουργία λειτουργικών ή οργανικών βλαβών στο επίπεδο της ουρήθρας και των υπολοίπων οργάνων του ουρογεννητικού  συστήματος  πού  προκαλούν αρκετές παρενέργειες στην ομαλή  λειτουργία της ούρησης , της  ικανότητος της αναπαραγωγής και της σεξουαλικής ικανότητος, αποτελεί τον κύριο (νούμερο 1) παράγοντα των προβλημάτων  στον  άνδρα, αφού υπολογίζεται σήμερα ότι ποσοστό πού κυμαίνεται στο 40 – 50 % του ανδρικού  πληθυσμού αναζητά βοήθεια για την χρόνια προστατίτιδα .

Ποια τά αίτια της χρόνιας προστατίτιδας  και γιατί  ή φλεγμονή δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή από την αρχή;Εχει αποδειχθεί ότι σαν κύρια αιτία για την δημιουργία της φλεγμονής ,τουλάχιστον πάντα στην αρχική της φάση είναι τά μικρόβια. Οί παθογόνοι αυτοί μικροοργανισμοί εισέρχονται κυρίως από την ουρήθρα και εντοπίζονται στην αρχή στους παραουρηθρικούς προστατικούς αδένες και αναπτύσσονται τις περισσότερες φορές με αργούς ρυθμούς  χωρίς να προκαλούν ενοχλήματα , αλλά σε ένα μετέπειτα στάδιο καταλαμβάνουν ένα μεγάλο αριθμό όχι μόνο των παραουρηθραίων αδένων αλλά και των περιφερικών αδένων και συνήθως όταν αρχίζουν να δίνουν διάφορα ενοχλήματα ήδη είναι σε στάδιο αρκετά προχωρημένο και έχοντας οργανωθεί μέσα στους προστατικούς αδένες προκαλούν χρόνιο ανοσολογικό φαινόμενο το οποίο συντηρεί την φλεγμονή καθώς και απόφραξη σχεδόν στο σύνολο των προσβεβλημένων αδενικών σωληναρίων καθιστώντας την θεραπεία τους πάρα πολύ δύσκολη ή  και σχεδόν αδύνατη με την συνήθη αντιμικροβιακή αγωγή.

 

Ποιοί παράγοντες είναι αυτοί πού ευνοούν την χρόνια φλεγμονή στον προστάτη  και γιατί οί θεραπείες με τά αντιβιοτικά δεν έχουν τά αναμενόμενα αποτελέσματα ;Ο προστάτης είναι αδένας με σχήμα πεπλατυσμένου κώνου με την βάση του προς τά πάνω  σε άμεση επαφή με την ουροδόχο κύστη και την κορυφή του προς τά κάτω. Είναι γύρω από την ουρήθρα όπως αυτή εξέρχεται από το στόμιο της ουροδόχου κύστης , μέσα  στην οποία και εκβάλλουν τά προστατικά σωληνάρια και οί 2 εκσπερματιστικοί πόροι στο ύψος ενός  σχηματισμού πού ονομάζεται σπερματικό λοφίδιο ,εκατέρωθεν του ελλειπτικού κυστιδίου πού εκβάλλει απευθείας στο σπερματικό λοφίδιο και το οποίο είναι συνήθως  ατροφικό αλλά σε κάποιες περιπτώσεις παραμένει ένα μέρος ανοικτό και σχηματίζει κύστη και το οποίο στην γυναίκα διαφοροποιείται και σχηματίζεται ή μήτρα. Εκατέρωθεν της ουρήθρας υπάρχουν οί παραουρηθραίοι αδένες των οποίων τά σωληνάρια έχουν πορεία σύντομη αλλά οφιοειδή και οί περιφερικοί αδένες με σωληνάρια πού έχουν ευθεία πορεία αλλά πολύ μεγαλύτερο μήκος. Ετσι τά μικρόβια εισερχόμενα σε αυτούς τους αδένες και προκαλώντας φλεγμονώδη αντίδραση ,αποβάλλονται δύσκολα , οργανώνονται εύκολα και δημιουργώντας πέπλο προστασίας , προκαλούν την παραγωγή αντισωμάτων , συντηρώντας το φαινόμενο και δημιουργούν τείχος προστασίας απέναντι στα αντιβιοτικά πού φθάνουν με μεγάλη δυσκολία στις απαραίτητες συγκεντρώσεις καταστροφής των μικροβίων ,έχοντας να ξεπεράσουν και την  ήδη μειωμένη αγγείωση του προστατικού ιστού. Ετσι ή φλεγμονή αναπτύσσεται , χρονίζει , σκληραίνει την ουρήθρα , σχηματίζει μικροφλεγμονώδεις αλλοιώσεις πού γίνονται στενώματα είτε στο ύψος του αυχένα της κύστης είτε στο ύψος της ουρήθρας προ του σφιγκτηριακου μηχανισμού και αρχίζει πλέον να δημιουργείται και το φαινόμενο της παλινδρόμησης των ούρων μέσα στα προστατικά σωληνάρια με συνέπεια την ασβεστοποίηση  τους και την περεταίρω  επιβάρυνση του φαινομένου και της  χρονιότητας της φλεγμονής. Στις περισσότερες  λοιπόν περιπτώσεις ή αντιμικροβιακή αγωγή δεν λύνει το πρόβλημα αλλά στην καλύτερη περίπτωση μειώνει τά ενοχλήματα ή και τά εξαλείφει πρόσκαιρα ,χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ή πρόοδος της φλεγμονής ανακόπτεται και έτσι οί περισσότεροι καταλήγουν να έρχονται σε ένα δεύτερο στάδιο με πολύ περισσότερα προβλήματα ή και παρενέργειες της ασθένειας .

Seminal vesicle= σπερματοδόχος κύστη, Prostatic acini= προστατικά αδενικά σωληνάρια, Ejaculator duct = εκσπερματιστικός πόρος, Veru = σπερματικό λοφίδιο.

Ποιες  είναι οί παρενέργειες της χρόνιας φλεγμονής του προστάτου;Σχεδόν το 70% των περιπτώσεων χρόνιας φλεγμονής του προστάτη , όταν παρουσιάζονται στα  ουρολογικά  ιατρεία συνοδεύονται από  παρενέργειες όπως , λειτουργικά ή  οργανικά στενώματα ουρήθρας πού εμφανίζουν προβλήματα στην ούρηση πού πολλές φορές δεν έχουν αξιολογηθεί σε βαρύτητα από τους ίδιους τους ασθενείς , προβλήματα πού έχουν σχέση με την ικανότητα γονιμότητας του σπέρματος  λόγω της αρνητικής δράσης της φλεγμονής στην παραγωγή και ποιότητα του σπέρματος , προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας αφού ή επέκταση της φλεγμονής επηρεάζει τά στυτικά νεύρα ,επέκταση της φλεγμονής στις σπερματοδόχους κύστεις και στις επιδυδιμίδες ,χωρίς βέβαια να παραγνωρίζονται τά γεγονότα της ταχύτερης και μεγαλύτερης αύξησης του αδένα πού οδηγεί σε γρήγορη υπερπλασία του ιστού ή της αυξημένης πιθανότητας διαφοροποίσης του ιστού σε ένα από τους κύκλους αναπαραγωγής των κυττάρων με πιθανότητα αυξημένης δημιουργίας καρκινικού ιστού.

Ποια είναι τά συμπτώματα πού πρέπει να αναγνωρίζουμε  και να προστρέχουμε για άμεση διερεύνηση καί βοήθεια;Υπάρχουν  μια σειρά από άτυπα ενοχλήματα πού εάν επιμένουν θα πρέπει να μας βάζουν σε σκέψη όπως , μικρή ή μεγαλύτερη συχνότητα του αριθμού των ουρήσεων (δηλαδή ενώ    ό φυσιολογικός αριθμός είναι 3-4 ουρήσεις την ημέρα και καθόλου την νύχτα, ή συχνότητα αυτή μεγαλώνει σιγά - σιγά και διαφεύγει της αντίληψης μας) , αίσθημα βάρους ή μουδιάσματος χαμηλά στην κοιλιακή χώρα πάνω από τά γεννητικά όργανα στο κέντρο ή και πλάγια, βάρος ή  και άλγος στην οσφυϊκή χώρα ή χαμηλά στην σπονδυλική στήλη ,αίσθημα γρήγορης κόπωσης γενικά του σώματος, αίσθημα κόπωσης ή πόνου στους μηρούς, ελαφρύ και κατά περιόδους στιγμιαίο καύσος ουρήθρας ή κεφαλής πέους, αλλαγές στον χρόνο της εκσπερμάτωσης(πρόωρη ή καθυστερημένη εκσπερμάτωση) ,αλλαγές στην σεξουαλική συμπεριφορά(μείωση επιθυμίας) ή στις στύσεις του πέους(οι πρωινές να γίνονται πιο σπάνια ή να μην είναι πολύ σκληρές ,ενώ οί προκλητές στύσεις δεν φθάνουν στην ποιότητα της σκληρότητας πού πρέπει), δυσκολία στην  τεκνοποίηση(όταν ή γυναίκα εμφανίζει φυσιολογικές εξετάσεις, το σπέρμα φαίνεται να ευθύνεται για πάνω από το 40-50% αυτών των περιπτώσεων), αλλαγή στις συνήθειες αφόδευσης(δυσκοιλιότητα),εμφάνιση αίματος στα κόπρανα (αιμορροΐδες συχνά συνυπάρχουν και επιτείνονται από χρόνιες φλεγμονές του προστάτη) .

Σε τι εξετάσεις πρέπει να υποβληθούμε για την διερεύνηση της ασθένειας;Ο ουρολόγος πρέπει να είναι πολύ έμπειρος και ειδικά εξειδικευμένος σε αυτή την πάθηση αφού τόσο ή δακτυλική εξέταση όσο και το διορθικό υπερηχογράφημα πού θεωρούνται οί κατ΄ εξοχήν εξετάσεις για την πιστοποίηση της ύπαρξης όσο και την αξιολόγηση της  βαρύτητας της φλεγμονής απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις πάνω στο αντικείμενο. Με την δακτυλική εξέταση γίνεται διερεύνηση της ποιότητας του προστατικού ιστού με την ύπαρξη ανάλογης ευαισθησίας ή και παραγωγής και εμφάνισης προστατικού εκρίμματος ουρήθρας.

Σχηματική παράσταση διενέργειας διορθικού υπερηχογραφήματος με λήψεις εικόνας στον εγκάρσιο και επιμήκη άξονα.

Με το διορθικό υπερηχογράφημα αναγνωρίζουμε την ηχογένεια του ιστού, την ύπαρξη αποτιτανώσεων, την αγγείωση στο επίπεδο της βλάβης και την ύπαρξη φλεγμονής στις σπερματοδόχες  κύστεις ή και την ύπαρξη άλλων προστατικών αλλοιώσεων όπως διάταση του ελλειπτικού κυστιδίου ή λιθιάσεις των πόρων ή διατάσεις κυστιδίων του Μούλερ κ.λπ. Οί μικροβιολογικές εξετάσεις του σπέρματος ή του προστατικού υγρού(μετά από μάλαξη του προστάτη)συμπληρώνουν τον έλεγχο χωρίς όμως να αποτελούν στοιχεία στα οποία μπορεί να βασιστεί κάποιος για να βεβαιώσει την ύπαρξη τόσο της φλεγμονής όσο και του αιτιολογικού παράγοντα πρόκλησης της φλεγμονής. Στις περισσότερες των περιπτώσεων   (> 60%) δεν καταδεικνύονται ούτε στοιχεία φλεγμονής ούτε και ό αιτιολογικός παράγων (με τά συνήθη μέσα πού διαθέτουν τά σημερινά μικροβιολογικά εργαστήρια). Τις εξετάσεις συμπληρώνουν ένας ουροομετρικός έλεγχος(έλεγχος ποιότητας ούρησης) και εφόσον υπάρχουν επιπλοκές της φλεγμονής δηλ. στενώματα , στυτική δυσλειτουργία κλπ. ό έλεγχος συνεχίζεται με ουρηθροκυστεοσκόπηση , υπερηχογραφική καταγραφή φάσης της ούρησης , υπερηχογράφημα Νεφρών και ουροδόχου κύστεως , υπερηχογράφημα όρχεως άμφω (επιπλοκές χρ. Επιδιδυμίτιδας) ,τρίπλεξ των πεικών αρτηριών , σπερμοδιάγραμμα , ορμονολογικός έλεγχος καθώς και άλλες  εξετάσεις αίματος.

Τι σημαίνει θεραπεία της χρόνιας φλεγμονής του προστάτη;Εδώ είναι και το πλέον δύσκολο κεφάλαιο της χρόνιας φλεγμονής του προστάτη. Και για να γίνει κατανοητό σε τι αναφέρομαι πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει θεραπεία και τι σημαίνει απλά μειώνω ή και καλύπτω τά ενοχλήματα και συνήθως  για κάποιο χρονικό διάστημα νοιώθω καλά. Εδώ μεγάλη ευθύνη φέρουν πολλοί ουρολόγοι συνάδελφοι πού δεν λένε την απόλυτη αλήθεια στους ασθενείς είτε γιατί δεν γνωρίζουν πολλά για το θέμα είτε γιατί δεν ξέρουν να λύσουν το πρόβλημα οπότε και το υποβαθμίζουν στο επίπεδο του να αισθανθεί ό ασθενής καλύτερα ή απλά να χορηγούν φάρμακα για την βελτίωση των συμπτωμάτων ,χωρίς όμως δυστυχώς να πληροφορούν τους ασθενείς για τις συνέπειες της μη οριστικής αλλά προσωρινής επίλυσης του προβλήματος τους. Επειδή λοιπόν το πρόβλημα έχει μια μόνο λύση και αυτή δεν είναι άλλη από την ριζική και οριστική του αντιμετώπιση ό σκοπός της θεραπευτικής τακτικής πρέπει να στοχεύει στα ακόλουθα:

1.Πλήρη εξάλειψη των μικροοργανισμών πού δημιούργησαν την φλεγμονή.
2.Αρση της απόφραξης των σωληναρίων, στο επίπεδο προστατικών αδένων, των σπερματοδόχων κύστεων και της επιδιδυμίδος.
3. Απομάκρυνση της πυώδους έκκρισης ,των μικρολιθιάσεων πού προκαλούν απόφραξη ή των προστατικών κυστιδίων πού φλεγμαίνουν.
4. Επαναφορά της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής δομής, του μεγέθους και της λειτουργικότητας του αδένα.
5. Πλήρη εξάλειψη των συμπτωμάτων του ασθενούς.
6. Επαναφορά και διατήρηση της σωματικής δύναμης, της σεξουαλικής ικανότητας και της γονιμότητας του ασθενούς.
7. Επαναφορά και διατήρηση της ψυχολογικής ισορροπίας του ασθενούς.
8. Διαρκής αποθεραπεία χωρίς επαναφορά των ενοχλημάτων.

Πώς επιτυγχάνεται ή θεραπεία της χρόνιας φλεγμονής;
Η αρχική αντιμετώπιση μη επιπλεγμένης χρ. Προστατίτιδας γίνεται με την  λήψη αντιμικροβιακής αγωγής για χρονικό διάστημα όχι λιγότερο από μήνα. Μετά από αυτό το διάστημα και εφόσον ή εκ νέου κλινική και υπερηχογραφική εξέταση δεικνύουν ότι ή φλεγμονή επιμένει παρά την μερική ή και πλήρη υποχώρηση των ενοχλημάτων, ή αντιμετώπιση θα πρέπει να είναι ριζική, άλλως θα υπάρξει προοδευτική επιδείνωση της φλεγμονής και στο επόμενο χρονικό διάστημα θα γίνει αισθητή, με την εμφάνιση εκ νέου της συμπτωματολογίας και ενδεχομένως με τις παρενέργειες πού προαναφέρθηκαν (στυτική δυσλειτουργία ,υπογονιμότητα κλπ.) και οι οποίες θα αποτελούν ίσως και το κυρίαρχο πρόβλημα πού θα αναγκάσει τον ασθενή να επισκεφθεί τον ουρολόγο και να ψάξει εναγωνίως για θεραπεία . Σε όλα αυτά τά χρόνια της κλινικής μου εμπειρίας και  της ενασχόλησης με το πρόβλημα της χρ. Φλεγμονής στον προστάτη, ή μοναδική αγωγή πού λύνει το πρόβλημα επιτυγχάνοντας όλα σχεδόν τά ανωτέρω αναφερόμενα ζητούμενα , είναι ό συνδυασμός της αντιμικροβιακής και αντιφλεγμονώδους αγωγής με την Δακτυλική θεραπεία του αδένα, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις κάθε είδους προστατικής φλεγμονής, εξειδικευμένης για τον κάθε ασθενή(finger pressure unblocking curative treatment).

Στόχος αυτής της ειδικής θεραπείας είναι να διασπάσει όλες τις σκληρές και έντονα οργανωμένες εστίες της φλεγμονής, να οδηγήσει στην άρση της απόφραξης και την ομαλή κυκλοφορία του προστατικού υγρού σε κάθε αδενικό σωληνάριο ,την αποκατάσταση της μικροαγγειακής κυκλοφορίας στον αδενικό ιστό ,την πλήρη απαλλαγή από τις μικροβιακές εστίες και την φυσιολογική αποκατάσταση της ανοσολογικής αντίδρασης του οργανισμού στον υγιή πλέον προστατικό αδενικό ιστό. Η θεραπεία αυτή οδηγεί σε αποτελέσματα τά οποία κρίνονται εντυπωσιακά αφού ή ίαση κυμαίνεται σε ποσοστό από 92 - 96% . Σε ελάχιστες περιπτώσεις(λιγότερο από 5-6%), όπου παρά την ανωτέρω αγωγή δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως τά συμπτώματα ή ακόμα και ελάχιστες εστίες μικροβίων επιμένουν να υπάρχουν στις καλλιέργειες του προστατικού υγρού (μετά μάλαξη του αδένα), ή ενδοπροστατική και ενδεχομένως και ενδοσπερματοδοχοκυστική έγχυση μίγματος 2-3 αντιμικροβιακών φαρμάκων - αφού επιλεγούν προσεκτικά με αντιβιόγραμμα μετά από προσεκτική και λεπτομερή καλλιέργεια του υγρού -  με την βοήθεια της κατευθυνόμενης διορθικής υπερηχογραφίας σε μια έως τρείς (1-3) συνεδρίες με διαφορά 7-10 ημερών μεταξύ τους ,θα επιφέρει οριστική λύση στο χρόνιο πρόβλημα, αφού οί συγκεντρώσεις των φαρμάκων στον ήδη αναδομημένο προστατικό αδενικό ιστό αγγίζουν έως και τις 1000 φορές περισσότερο, σε σχέση με αυτές  πού επιτυγχάνονται όταν τά φάρμακα λαμβάνονται  από το στόμα(per os).

 Πηγή:http://www.georgiadis-urology.com/info-frequent-disease-problems-urology/chronic-prostatitis